Willa „Mahorta”

W latach 1899–1900 przy alei Birutės powstała drewniana willa „Mahorta”. Najbardziej charakterystycznym elementem willi jest dwupiętrowa ośmiokątna wieża. Budynek, który przed I wojną światową należał do hrabiny Sofii Tiškevičien, został później nabyty przez V. Kudirkę.
W okresie międzywojennym w willi „Mahorta” działała restauracja, która stała się popularnym miejscem rozrywki i spędzania wolnego czasu. W restauracji grała orkiestra, wieczorami odbywały się koncerty i potańcówki. Po II wojnie światowej willa została znacjonalizowana. Na podstawie długoterminowej umowy w 1948 r. willa została wynajęta pracownikom Uniwersytetu Wileńskiego na cele wypoczynkowe. W 1949 r. willa została wyremontowana, a w 1973 r. przebudowano jej wnętrza. W 1997 r. budynek wpisano do rejestru zabytków kultury Republiki Litewskiej.