Rzeźba „Dziewczynka”

W 1941 roku w Palandze powstał obóz pionierów. Dzieci były zakwaterowane w budynkach przeznaczonych do wypoczynku. Znaczna część obozowiczów stanowili dzieci żydowskie. Chłopcy mieszkali w dwupiętrowym domu, a dziewczynki – osobno. W obozie nad dziećmi opiekowały się wychowawczynie (nauczycielki) i kierownicy (uczniowie starszych klas, członkowie Komunistycznego Związku Młodzieży). Dzieci bawiły się, chodziły nad morze, kąpały się, zbierały bursztynki. Jednak wypoczynek w obozie trwał tylko dwa tygodnie. 22 czerwca 1941 r., pierwszego dnia wojny między Niemcami a Związkiem Radzieckim, obóz pionierów w Palangos został zniszczony. Dzieci wyprowadzono grupami z miasta w kierunku Łotwy. Losy dzieci były różne – niektórym w ucieczce przeszkodziły oddziały Wehrmachtu i zostały one zawrócone do Palangi, inne ewakuowano w głąb Związku Radzieckiego. Żydowskie dzieci, które wróciły do Palangi, zostały zamknięte w jednej z synagog w Palandze – razem z żydowskimi kobietami i innymi żydowskimi dziećmi z Palangi. Na ulicy Vytauto, obok letniej czytelni Litewskiej Biblioteki Narodowej im. Martyna Mažvydo w Palance, stoi rzeźba autorstwa rzeźbiarki V. A. Vertulienės „Dziewczynka” (architekt V. Daninskis). Rzeźba poświęcona jest pamięci obozu pionierów w Palangos, który ucierpiał w pierwszych dniach II wojny światowej. W czasach radzieckich dzieło to nosiło nazwę „Pionierės” (Pionierki).